Friday, November 30, 2012

ਤੱਤੁ ?ਮਤਿ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ : ਸ. ਰਾਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ ਪੰਚਾਇਤ

ੴਸਤਿਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਤੱਤੁ ?ਮਤਿ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ

ਮੈਂ ਅਤਿ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ ਤੱਤੁ ?ਮਤਿ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸੰਚਾਲਕਾਂ ਦਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਭਗੌੜਾ ਕਰਾਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

• ਜੋ ਲੋਕ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਦਸਮ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ, ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਤੱਕ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਕਹਿਣ ਅਤ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰੀ ਹੋਣ,

• ਜਿਸ ਇਕੱਠ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸਰੂਪ ਨੂੰ ਨਾਕਾਰ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੇਵਲ ਅੱਜ ਦੇ ਮੀਡੀਆ ਕੰਪਿਊਟਰ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਉਪਕਰਨਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਭਾਰੂ ਹੋਵੇ,

• ਜਿਸ ਇਕੱਠ ਵਿੱਚ ਆਨੰਦ ਕਾਰਜ ਦੀ ਸੰਸਥਾ ਦਾ ਭੋਗ ਪਾ ਕੇ, ਸਿੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਰਟ ਮੈਰਿਜ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ,

• ਜਿਥੇ ਸਿੱਖੀ ਸਰੂਪ ਦੀ ਵਿਲਖਣਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਕੇਸਾਂ ਨੂੰ ਡੈਡ ਸੈਲ ਆਖ ਕੇ, ਕੇਸਾਂ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਦੀ ਲੋੜ ਨੂੰ ਨਾਕਾਰਿਆ ਜਾਵੇ,

• ਜਿਥੇ ਖੰਡੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਦੀ ਸੰਸਥਾ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਕੇਸ, ਕ੍ਰਿਪਾਨ, ਕੜਾ, ਕੰਘਾ ਅਤੇ ਕਛਿਹਰੇ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਅਤੇ ਬਣਤਰ ਤੇ ਕਿੰਤੂ ਕੀਤੇ ਜਾਣ(ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੋ ਛੁਪੇ ਆਗੂ ਪਾਹੁਲ ਛਕਣ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿਜੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਵਾਸਤੇ),

• ਮਨੁੱਖੀ ਵਿਤਕਰੇ ਦਾ ਨਾਂ ਵਰਤ ਕੇ, ਜਿਥੇ ਸਿੱਖ ਬੱਚੀਆਂ ਨੂੰ ਅਨਮਤੀਆਂ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ ਜਾਵੇ,

• ਜਿਥੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੀ ਲੰਬੀ ਮੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਆਏ ਆਨੰਦ ਮੈਰਿਜ ਐਕਟ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਕੇ ਹਿੰਦੂ ਮੈਰਿਜ ਐਕਟ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ(ਬੇਸ਼ਕ ਇਸ ਆਨੰਦ ਮੈਰਿਜ ਐਕਟ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀਆਂ ਸੋਧਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਉਪਰਾਲੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ),

(ਉਪਰੋਕਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਇਸ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਇਕ ਤੋਂ ਵਧ ਵੀਰਾਂ ਵਲੋਂ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ)
ਤੋਂ ਮੈਂ ਭਗੌੜਾ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਹਾਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ, ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਹਿਬ ਨੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਹੀ ਅਗਵਾਈ ਬਖਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ
"ਕਬੀਰ ਸਾਕਤ ਸੰਗੁ ਨ ਕੀਜੀਐ ਦੂਰਹਿ ਜਾਈਐ ਭਾਗਿ ॥"(ਪੰਨਾ ੧੩੭੧)।
ਤੱਤੁ ?ਮਤਿ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸੰਚਾਲਕ ਵੀਰਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਸਨਿਮਰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪੰਥ ਦੀ ਬਰਬਾਦੀ ਲਈ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਆਪਣੇ ਐਸੇ ਉਪਰਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਅਗੋਂ ਵੀ ਭਗੌੜਾ ਹੀ ਸਮਝਣ ਅਤੇ ਲੋਕ ਵਿਖਾਵੇ ਵਾਸਤੇ ਕਿਸੇ ਸੱਦੇ ਪੱਤਰ ਆਦਿ ਦੀ ਉਪਚਾਰਕਤਾ ਨਾ ਕਰਨ।


ਰਾਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ
(ਖਾਲਸਾ ਪੰਚਾਇਤ)
ਮਿਤੀ: ੨੭. ੧੧. ੨੦੧੨


{ਨੋਟ: ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਆਪਣੀ ਮਹਾਨ ਵਿਦਵਤਾ ਸਦਕਾ ਇਹ ਮੇਰੀ ਇਸ ਬੇਨਤੀ ਦਾ ਵੀ ਲੰਬਾ ਚੌੜਾ ਨੁਕਤਾ- ਵਾਰ ਜੁਆਬ ਦੇਣਗੇ। ਮੈਂ ਨਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਐਸੇ ਦਸਤਾਵੇਜ ਦਾ ਜੁਆਬ ਦਿੱਤਾ ਹੈ(ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਦਸਾਵੇਜ ਇਸ ਕਾਬਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ) ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਅੱਗੋਂ ਦੇਵਾਂਗਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਤਨੇ ਮਹਾਨ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਲੇਖਣੀ ਦਾ ਕੋਈ ਜੁਆਬ ਦੇਣ ਦੀ ਮੇਰੀ ਸੋਝੀ ਅਤੇ ਸਮਰੱਥਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਂ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਇਹ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਲਿੱਖ ਕੇ ਆਪਨੀ ਭੜਾਸ ਕੱਢ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਕੇਵਲ 'ਧੰਨਵਾਦ' ਕਰਨਾ ਸੀ, ਸੋ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਅਕਾਲ-ਪੁਰਖ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋਦੜੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ 'ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਨਿਮਰਤਾ ਸਹਿਤ' ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਇਹ ਆਪਣੇ ਪੱਤਰਾਂ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਦਾ ਇਕ ਕਿਨਕਾ ਹੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਝੋਲੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦੇਵੇ ਤਾਂਕਿ ਵਿਦਵਤਾ ਦੀ ਹਉਮੈਂ ਦੀ ਦੀਵਾਰ ਕੁਝ ਹਿਲਣ ਨਾਲ ਸ਼ਾਇਦ ਸੱਚ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕਿਰਨਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਸਕਣ।}

Thursday, November 29, 2012

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ

- ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ

ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਬਾਬਾ ਬਣਾ

ਸ਼ਾਇਰ ਢਾਡੀ ਦੇ ਰਸਤਿਓਂ

ਤਿਆਰੀ ਕਰਦਾ

ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਪੰਥ ਦਰਦੀ

ਨੀਚ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਦੀ

“ਬਾਬਾ” ਬੇਸ਼ੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਪਣੱਤ ਭਰਿਆ ਲਕਬ ਹੈ, ਤੇ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਏ ਵੇਖਿਆਂ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਉਪਜਦਾ, ਪਰ ਲੋੜ ਹੈ ਚੇਤੰਨ ਹੋ ਕੇ ਅਜਿਹੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਪਿੱਛੇ ਛੁਪੀ ਮਨਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ; ਕਿ ਭਲਾ ਇਸ ਸਭ ਪਿੱਛੇ ਮਨੋਰਥ ਕਿਤੇ ਅਖੌਤੀ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਸ਼ੀਰੇ ਵਿੱਚ ਭਿਓ ਕੇ ਮੂਲ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮਹੁਰਾ ਦੇਣਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ?

ਗੁਰੂ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗਾ ਤੇ ਸਿੱਖ ਦਾ ਵਜੂਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਚੇਗਾ ! ਜੇ ਸਰੀਰ ਸਮੇਤ ਸਮੁੱਚੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹੋਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜਰਾ ਸੋਚੀਏ ਕਿ ਸ਼ਬਦ ਜਾਂ ਵਿਚਾਰ ਕਿੱਥੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ? ਇੱਥੇ "ਬਾਬਾ" ਲਕਬ ਦੀ ਆੜ ਹੇਠ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੀ ਗੁਰੂ ਪਦਵੀ ਨੂੰ ਚੈਲੰਜ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ (ਸਮੁੱਚੀ ਸਖਸ਼ੀਅਤ ਜਿਸਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਸਰੀਰ ਵੀ ਹੈ) ਗੁਰੂ ਨਹੀਂ, ਨਿਰੋਲ ਨਹੀਂ, ਫੇਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਵੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਭੁੱਲੜ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਹੀ ਕਹਾਉਣਗੇ, ਨਾ ਕਿ ਸਦੀਵੀ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ! ਜਿਵੇਂ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਮਾਂ ਤਾਂ ਸਰੀਰ ਸਮੇਤ ਇੱਕ ਇਸਤਰੀ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ ਉਸਦੀ ਭਾਵਨਾ ! ਗੁਰੂ ਤੇ ਗੁਰੂਤਾ ਵੀ ਇਹੋ ਵਿਚਾਰ ਮੰਗਦੀ ਹੈ,  ਜਿਸ ਲਈ ਲੋੜ ਹੈ ਸੂਝਵਾਨਾਂ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਚਰਚਾ ਦੀ, ਜੋ ਨਦਾਰਦ ਹੈ, ਤੇ ਜੋ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਜਾਂ ਤਾਂ ਸੰਵਾਦਹੀਨਤਾ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਤਰਕ-ਕੁਤਰਕ ਹੀ ਸੱਚ ਮੰਨਣ ਦੀ ਪ੍ਰਵਿਤੀ ਜਾਂ ਫੇਰ ਸ੍ਵੈਭੂ ਘੋਸ਼ਿਤ ਵਿਦਵਾਨ ਬਣ ਕੇ ਹਰ ਵਿਰੋਧੀ ਵਿਚਾਰ ਖਿਲਾਫ਼ ਫਤਵੇ ਜਾਰੀ ਦਾ ਰੁਝਾਨ ! ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਕੁਤਰਕ ਨੂੰ ਹੀ "ਤੱਤ" ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਭ ਨੂੰ "ਮਰੀ ਜ਼ਮੀਰ ਵਾਲੇ" ਇਤਿਆਦਿਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣਾਂ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਰਕ ਦੀ ਅੰਧੀ ਫੌਜ ਖੜੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਝੂਠ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਉੱਪਰ ਸੱਚ ਦੇ ਜਾਅਲੀ ਮੋਟੋ ਲਾ ਕੇ ...

ਇੱਕ ਸਪਸ਼ਟ ਜਿਹੀ ਵਿਚਾਰ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਕੇਵਲ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਸਨ, ਆਮ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਰਗੇ, ਤਾਂ ਜ਼ਾਹਿਰ ਹੈ ਆਮ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਆਮ ਜਿਹੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਵੀ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਫੇਰ ਸੋਚੀਏ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਵੀ ਤਾਂ ਆਮ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਂਗ ਆਮ ਜਿਹੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਤੇ ਭੁਲੇਖਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣਗੇ; ਫੇਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਸਰੂਪ ਸ਼ਬਦ ਜਾਂ ਸਦੀਵੀ "ਗੁਰੂ" ਆਖੀ ਜਾਂਦੀ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਜਾਂ ਗੁਰੂ ਮੰਨਣ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਹੀ ਟੁੱਟ ਗਿਆ, ਮਤਲਬ ਗੁਰੂ ਹੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ; ਤੇ ਸਿੱਖ ਪੰਥ ਦਾ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਦੇ ਪੂਰਾ ਵਜੂਦ ਹੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਸਦੀਵਤਾ 'ਤੇ ਟਿਕਿਆ ਹੈ, ਸੋ ਭਾਵ ਇੱਕੋ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਭਗਵਿਆਂ ਵਲੋਂ ਜਾਂ ਫੇਰ ਲਾਲ ਝੰਡੇ ਵਾਲਿਆਂ ਵਲੋਂ, ਆਖਿਰ ਤਾਂ ਨਿਗਲਿਆ ਸਿੱਖ ਹੀ ਗਿਆ !

ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਇਹਨਾਂ ਅਖੌਤੀ ਨਵ-ਯੁਗੀਨ ਕੁਧਾਰਕਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਕਲੀ ਲੇਬਲ ਲੱਗੀਆਂ ਝੂਠ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਦੇ ਮੋਟੋ ਵਿੱਚ ਡਾਂਗ ਦੇ ਕੋਕੇ ਵਾਂਗ ਜੜੇ ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਕੁਝ ਕੁਤਰਕ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਬੇਤੱਤ ਚੁੰਧਿਆਹਟ ਨਾਲ ਅੰਧੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਲਗਭਗ ਸਦੀ ਕੁ ਪਹਿਲਾਂ ਭਦੌੜੀ ਮਾਤਾ ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ਵੀ ਉਤਪਨ ਹੋਏ ਸਨ, ਤੇ ਫੇਰ ਬਿਨਾਂ ਘਤਿੱਤ ਦੇ ਸਿਰੇ ਲੱਗੇ ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਤੱਤ-ਰਹਿਤ ਹੋ ਕੇ ਪਰਮ ਧੁੰਦਕਾਰ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਗਏ !


ਸ਼ਾਇਦ ਇਤਿਹਾਸ ਆਪਣੇ ਆਪਨੂੰ ਦੁਹਰਾਉਂਦਾ ਹੈ ...

Sunday, November 18, 2012

ਕੁਝ ਸਵਾਲ ਟੀ.ਜੀ.ਪੀ. ਦੇ ਨਾਮ

ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀ ਟੀ.ਜੀ.ਪੀ. ਸੰਸਥਾ ਨੇ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਲੇਖ ਮੇਰੇ ਕੁਝ ਲੇਖਾਂ ਦੇ ਪਰਿਕਰਮ ਵਜੋਂ ਲਿਖ ਕੇ ਵੱਖ-੨ ਵੈਬਸਾਇਟਜ਼ ਉੱਪਰ ਛਪਣ ਵਾਸਤੇ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕਿਸੇ ਝੂਠ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਹੋਇਆ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਪਰ ਸਾਰਾ ਲੇਖ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਨਿਜੀ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਸੰਬੰਧਿਤ ਤੋਹਮਤਾਂ ਲਗਾਉਣ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਜੋ ਸਵਾਲ ਜਾਂ ਮੁੱਦੇ ਉਠਾਏ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਸਪਸ਼ਟ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ! ਖੈਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੁਹਿਰਦਤਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਬਾਰਕ, ਪਰ ਜੇ ਉਠਾਏ ਨੁਕਤਿਆਂ ‘ਤੇ ਇੱਕ-ਦੋ ਲਫਜ਼ਾਂ ਦੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਨਾਂਹ ਰੂਪੀ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖ ਦੇਂਦੇ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਨਿੰਦਿਆ-ਚੁਗਲੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵੀ ਉਪਲਭਧ ਹੋ ਜਾਣੀ ਸੀ !

ਚਲੋ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ ਮਰਿਆਦਾ ਦੇ ਸੁਧਾਰ ਦਾ ਸੁਫ਼ਨਾ ਵੇਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੁਝ ਲੇਖਾਂ ਵਿੱਚ ਉਠਾਏ ਸੌਖੇ ਜਿਹੇ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਸਵਾਲ ਸਮਝ ਹੀ ਨਾ ਆਏ ਹੋਣ, ਸੋ ਮੈਂ ਹੀ ਦੁਬਾਰਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਸੌਖਿਆਂ ਕਰ ਕੇ ਇਸ ਲੜੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ; ਇਸ ਆਸ ਨਾਲ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਉਜੱਡ ਤੇ ਉਬਾਊ ਨਾ ਹੋ ਕੇ ਸਿਰਫ਼ ਹਾਂ ਜਾਂ ਨਾਂਹ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਿਤ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਮਾਧਿਅਮ ‘ਤੇ ਉਹ ਵੈਸੇ ਵੀ ਬਾਰ-੨ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਘੱਟ ਸਮਾਂ ਹੋਣ ਦਾ ਟਾਲ-ਮਟੋਲਾ ਤਾਂ ਦਿੰਦੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ | ਸੋ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਨ :

੧. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸ ਦੱਸ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੇ “ਜੀਵਨ ਆਚਰਨ” ਦੀ ਸੇਧ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜਿਗਿਆਸੂ ਸਿੱਖ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ “ਗੁਰੂ” ਦੀ ਪਦਵੀ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹੋ ?

੨. ਕੀ ਆਪ ਭੱਟ-ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸ਼ਕ-ਸ਼ੰਕੇ ਦੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਵੀਕਾਰਦੇ ਹੋ ?

੩. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸਿੱਖੀ ਦੀ ਅਧਾਰ-ਸਤੰਭ ਗੁਰਦਵਾਰਾ/ਧਰਮਸਾਲ ਵਿਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹੋ ?

੪. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਹੋਂਦ ਅਤੇ ਸਿਧਾਂਤ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕੌਮ ਵਜੋਂ ਪਹਿਚਾਣ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਦੇ ਹੋ ?

੫. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰਦਵਾਰਾ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਹੋਰ ਹਰ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਸਿੱਖ ਸੰਸਕਾਰਾਂ/ਸਮਾਗਮਾਂ ਲਈ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪੋਥੀ ਸਰੂਪ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਮੰਨਦੇ ਹੋ ?

੬. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪੋਥੀ ਸਰੂਪ ਅੱਗੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਦੇ ਮਾਣਮੱਤੇ ਸਿੱਖ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਅਗਿਆਨ-ਵੱਸ ਕੁਝ ਧਿਰਾਂ ਵਲੋਂ ਮੂਰਤੀ-ਪੂਜਾ ਜਾਂ ਗੁਲਾਮੀ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਮੰਨਣ ਦਾ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਦੁਬਿਧਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹੋ ?

੭. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਪਚਾਰ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਵਲੋਂ ਆਪ ਪ੍ਰਯੁਕਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਰਾਗਾਂ, ਉਪ-ਰਾਗਾਂ, ਰਾਗਣੀਆਂ, ਤਾਲਾਂ, ਧੁਨਾਂ ਇਤਿਆਦਿਕ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਅਤੇ ਕੀਰਤਨ ਪਰੰਪਰਾ ਦੀ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਮੁਢਲੇ ਅਧਾਰ ਸਤੰਭ ਵਜੋਂ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਦੇ ਹੋ ?

੮. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕੜਾਹ-ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ ਦੇ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹੋ ?

੯. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਦੇ ਜਨਮ-ਮਰਗ ਜਾਂ ਹੋਰ ਜੀਵਨ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਸਮੇਂ ਕੀਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਪੜ੍ਹਨ ਜਾਂ ਹਰਖ/ਸੋਗ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਅੱਗੇ “ਅਰਦਾਸ” ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਦੇ ਹੋ ?

੧੦. ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਅਨੰਦੁ ਕਾਰਜ ਦੀ ਸਿੱਖ ਪਰੰਪਰਾ – ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਸਿੱਖ ਬੱਚੇ-ਬੱਚੀ ਦੇ “ਕੇਵਲ” ਸਿੱਖ ਬੱਚੇ-ਬੱਚੀ ਨਾਲ, ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਆਸਰਾ ਲੈ ਕੇ, ਵਿਆਹਕ ਸੰਬੰਧ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ – ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਦੇ ਹੋ ?

੧੧. ਕੀ ਆਪ ਸਿਧਾਂਤਕ ਰੂਪ ਸਿੱਖ ਬੱਚੇ-ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਯੋਗ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਸਿੱਖ ਮੱਤ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਲਭਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹੋ ?

੧੨. ਕੀ ਆਪ ਖੰਡੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ, ਪੰਜ ਕਕਾਰਾਂ ਦੀ ਲਾਜ਼ਿਮ ਅਤੇ ਚਾਰ ਕੁਰਹਿਤਾਂ ਤੋਂ ਵਰਜ ਦੇ ਜਰੂਰੀ ਸੰਕਲਪਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਦੇ ਹੋ ?

ਆਸ ਹੈ ਆਪ ਵਲੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਸਪਸ਼ਟ, ਸੰਖੇਪ ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਨਿਜੀ ਵਿਰੋਧ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਜਵਾਬ ਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣਗੇ ...

ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਹੋਣ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਪੂਰਨ ਸੁਹਿਰਦਤਾ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਪਿਛਲੇ ਵਖਰੇਵੇਂ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸਵਾਲ ਜਵਾਬਾਂ ਸਹਿਤ ਉਸਾਰੂ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਲਈ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ...

ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ

Thursday, October 4, 2012

ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਉੱਪਰ ਜਾਨਲੇਵਾ ਹਮਲਾ – ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ

- ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ

ਪਿੱਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਭਾਰਤੀ ਫ਼ੋਜ ਦੇ ਇੱਕ ਰਿਟਾਇਰਡ ਜਰਨਲ ਕੇ. ਐੱਸ. ਬਰਾੜ ਉੱਤੇ ਲੰਡਨ ਦੇ ਇੱਕ ਨਿਜੀ ਦੌਰੇ ਦੌਰਾਨ ਤਥਾਕਥਿਤ ਘਾਤ ਲਗਾ ਕੇ ਹੋਏ ਜਾਨਲੇਵਾ ਹਮਲੇ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਤੇ ਹੋਰ ਦੇਸੀ-ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਮੀਡੀਏ ਉੱਪਰ ਕਾਫ਼ੀ ਛਾਈ ਰਹੀ | ਯਾਦ ਰਹੇ ਕਿ ਇਹ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਉਹ ਹੀ ਵਿਅਕਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਫ਼ੌਜ ਵਲੋਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਕੇਂਦਰੀ ਧਾਰਮਿਕ ਸਥਾਨ ਉੱਪਰ ਜੂਨ ੧੯੮੪ ਵਿੱਚ ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਨੀਲਾ-ਤਾਰਾ ਨਾਂ ਹੇਠ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਿਉਂਤਬੰਦ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਟੁੱਕੜੀ ਦੀ ਕਮਾਨ ਸੰਭਾਲੀ ਸੀ | ਸੋ ਇਸ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਉੱਪਰ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਵੱਖ-੨ ਨਰਮ ਤੇ ਗਰਮਦਲੀਏ, ਮੁੱਖਧਾਰਾ ਅਤੇ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸਿੱਖ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਭਾਂਤ-੨ ਦੇ ਬਿਆਨ ਵੀ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੇ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮਨੋਰਥ/ਸੁਆਰਥ ਅਨੁਸਾਰ ਹਰੇਕ ਨੇ ਇਸ ਘਟਨਾ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਜਾਂ ਪ੍ਰੋੜ੍ਹਤਾ ਕੀਤੀ, ਹਾਲਾਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗਰਮ-ਦਲੀ ਧੜੇ ਵਲੋਂ ਇਸਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕਬੂਲੀ ਗਈ |

ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਹੋਏ ਇਸ ਤਥਾਕਥਿਤ ਜਾਨਲੇਵਾ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ੧-੨ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਹੀ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਵਲੋਂ ਵੱਖ-੨ ਮੀਡੀਆ ਚੈਨਲਾਂ/ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਹਮਲੇ ਸੰਬੰਧੀ ਕਈ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਕੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਖੁਲਾਸੇ ਅਤੇ ਦਾਅਵੇ ਕੀਤੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਬਹਾਦਰੀ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਵੀ ਗਾਏ ਕਿ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬੜੀ ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਸੂਝ-ਬੂਝ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਤਿੰਨ ਨੌਜਵਾਨ “ਦਾੜੀਧਾਰੀ” ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਇੱਕਲੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੱਜਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਨਾ ਕੇਵਲ ਸਥਾਪਤੀਵਾਦੀ ਹਿੰਦੂਸਤਾਨੀ ਮੀਡੀਏ ਨੇ ਖੂਬ ਉਛਾਲਿਆ ਬਲਕਿ ਭਾਰਤੀ ਸਰਕਾਰੀ ਤੰਤਰ ਨੇ ਵੀ ਇਸਨੂੰ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਤਥਾਕਥਿਤ ਸਿੱਖ-ਅੱਤਵਾਦ ਦੇ ਮੁੜ੍ਹ ਉਭਾਰ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ |

ਪਰ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਦੇ ਇਸ ਘਟਨਾ ਸੰਬੰਧੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੰਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਸ਼ਬਦ ਅਤੇ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਤੋਂ ਇੱਕ-ਦੋ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਹੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਾ ਹਾਲਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਘਟਨਾ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਅਤੇ ਛੁਪੇ ਮੰਤਵਾਂ ਬਾਰੇ ਗੰਭੀਰ ਸ਼ੰਕੇ ਖੜੇ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਦੀ ਵੱਖ-੨ ਕਾਰਕਾਂ ਅਧੀਨ ਘੋਖ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜਰੂਰੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ :

੧. ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ੩ ਹੱਟੇ-ਕੱਟੇ ਨੌਜਵਾਨ “ਦਾੜੀਧਾਰੀ” ਵਿਅਕਤੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਨ –

ਇੱਥੇ ਇਹ ਵੇਖਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ੭੫-੮੦ ਸਾਲ ਬਜ਼ੁਰਗ ਉੱਪਰ ਜੇ ੩ ਹੱਟੇ-ਕੱਟੇ ਨੌਜਵਾਨ (ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ) ਜਾਨਲੇਵਾ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦੇਣ ਤਾਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬਜ਼ੁਰਗ ਇੱਕਲਾ ਕੇਵਲ ਆਪਣੀ ਹੀ ਬਹਾਦੁਰੀ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾ ਕੇਵਲ ਮੁਕਬਲਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਲਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਖਦੇੜੀ ਰੱਖਣ ਤੇ ਫੇਰ ਭੱਜਣ ‘ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ?

੨. ਹਮਲਾ ਲੰਮੀ ਪਲਾਨਿੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੂਰੀ ਵਿਉਂਤਬੰਦੀ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ –

ਜੇਕਰ (ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਦੇ ਕਹੇ ਅਨੁਸਾਰ) ਹਮਲਾ ਬੜੀ ਹੀ ਵਿਉਂਤਬੰਦੀ ਅਤੇ ਘਾਤ ਨਾਲ ਮਿੱਥ ਕੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀ ਕਰਨ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤਿੰਨ ਦੇ ਤਿੰਨ ਵਿਅਕਤੀ ਉੱਥੇ ਅਠਾਰਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਖੂੰਢੇ ਹਥਿਆਰ ਲਈ ਫ਼ਿਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਦੇ ਸਰੀਰ ‘ਤੇ ਹੋਏ ਸਾਰੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਕੇਵਲ ਤੇ ਕੇਵਲ ਮਾਮੂਲੀ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਣ ਵਾਲੇ ਅੰਗਾਂ ਤੋਂ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹੱਟਵੇਂ ਸਨ ?

੩. ਹਮਲੇ ਦਾ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਉਦੇਸ਼ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈਣਾ ਸੀ –

ਜੇਕਰ ਤਥਾਕਥਿਤ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਉਦੇਸ਼ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਦੀ ਜਾਣ ਲੈਣਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵੀ ਵਾਰ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨਾ ਵੱਜਿਆ ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਕਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਜਾਂ ਕੋਈ ਗੰਭੀਰ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹੀ ਦੇ ਸਕਦਾ; ਬਲਕਿ ਇਸ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਰਾਤ ਬਾਅਦ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਡਿਸਚਾਰਜ ਹੋ ਕੇ ਪੂਰੇ ਮੀਡੀਆ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ‘ਤੇ ਹੋਏ ਹਮਲੇ ਦੀ ਲੰਬੀ-ਚੌੜੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦੇਣ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਵੀ ਹੋ ਗਏ !

੪. ਹਮਲੇ ਦਾ ਹਥਿਆਰ (ਖੁੰਢੀ) ਕਿਰਪਾਨ ਹੋਣਾ/ਦੱਸਣਾ –

ਜਦ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਜਾਨਲੇਵਾ ਹਥਿਆਰ ਬੜੀ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਕਾਨੂਨੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਯਤਨ ਵਜੋਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ ਕਿ ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਲੰਮੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਰਪਾਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਧਾਰਮਿਕ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਜੋਂ ਮਿਲਦੀ ਮਾਨਤਾ ਲਈ ਬਣਦੇ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨ ਵਜੋਂ ਵੀ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ |

ਸੋ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਸ਼ੰਕਿਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਪੂਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਗੰਭੀਰ ਸ਼ੱਕ ਦੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਕਿਤੇ ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਕੋਈ ਡੰਮੀ ਕਾਰਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇੱਕ ਤੀਰ ਨਾਲ ਕਈ-੨ ਸ਼ਿਕਾਰ ਫੁੰਡਣ ਦੇ ਗੁਝੇ ਮੰਤਵ ਛੁਪੇ ਹੋਏ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਅਧੀਨ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਦਾ ਮਕਸਦ ਵਿਸਕਾਨਸਿਨ (ਅਮਰੀਕਾ) ਵਿੱਚਲੇ ਸਿੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਹੋਏ ਨਸਲੀ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਹਮਦਰਦੀ ਦੀ ਹਵਾ ਅਧੀਨ ਮਿਲਦੇ ਲਾਭਾਂ ਨੂੰ ਖੰਡਿਤ ਕਰਨਾ, ਅੰਤਰ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਛਵੀ ਖਰਾਬ ਕਰਨਾ, ਕੈਨੇਡਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਰਕਾਰ (ਤੇ ਹੋਰ ਯੂਰਪੀ ਸਰਕਾਰਾਂ) ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਵੱਖਵਾਦੀਆਂ ‘ਤੇ ਦਬਾਓ ਰੱਖਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨਾ, ਦਿਨੋਂ-ਦਿਨ ਬਦਲਦੇ ਹਿੰਦੂਸਤਾਨੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਿਆਸੀ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਲਾਹਾ ਲੈਣ ਦੇ ਨਾਲ-੨ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਦੇ (ਖੂਫ਼ੀਆ ਏਜੰਸੀਆਂ ਦੀ ਮਿਲੀ-ਭੁਗਤ ਸਹਿਤ) ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰਨਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ |

ਮੰਤਵ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ ਭਾਵੁਕ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਇਸ ਘਟਨਾ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਦਿੰਦਿਆਂ ਸਹਿਜ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਕੰਮ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤੀ ਵਾਰੀ ਖੂਫ਼ੀਆ (ਜਾਂ ਤੀਜੀਆਂ) ਏਜੰਸੀਆਂ ਅਜਿਹੇ ਕਾਰੇ ਕੇਵਲ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਦੇਖ ਕੇ ਮਾਸੂਮ ਤੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁਫਾਦਾਂ ਲਈ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਰਵਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਨਾਸਮਝ ਗਰਮ ਜਾਂ ਭੜਕਾਊ ਹਰਕਤ ਕਰ ਕੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫੱਸ ਜਾਂਦੇ ਹਨ | ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਾਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਨੌਜਵਾਨੀ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸੰਤਾਪ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡੇ ‘ਤੇ ਹੰਢਾਇਆ ਹੈ; ਸੋ ਹੋਸ਼ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੀ ਹੋਰ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਲੋੜ ਹੈ |

ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਿਆਂ ਇਸ ਹਮਲੇ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ, ਮਨੋਰਥ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਸਥਾਨ ਬਾਰੇ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਅਜਿਹੇ ਸ਼ੰਕੇ ਉਪਜਦੇ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਸਹੀ-੨ ਦੇਣੇ ਨਾ ਤਾਂ ਜਰਨਲ ਬਰਾੜ ਅਤੇ ਭਾਰਤ-ਸਰਕਾਰ (ਜਾਂ ਪੜਦੇ ਪਿੱਛਲੀਆਂ ਖ਼ੁਫ਼ੀਆ ਏਜੰਸੀਆਂ) ਲਈ ਸੌਖੇ ਹਨ ਨਾ ਹੀ ਇਸ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਅੰਤਰ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਦਿੱਖ ਖਰਾਬ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁੜ੍ਹ ਤੋਂ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਸਥਾਪਤੀਵਾਦੀ ਤੇ ਘੱਟਗਿਣਤੀਆਂ ਦੇ ਹਕੂਕਾਂ ਵਿਰੋਧੀ ਹਿੰਦੂਸਤਾਨੀ ਮੀਡੀਏ ਲਈ |

-੦-੦-੦-

Friday, March 30, 2012

ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਤਥਾਕਥਿਤ ਸੁਧਰੀ ਨਵੀਂ ਰਹਿਤ ਮਰਿਆਦਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਪਹਿਲੀ ਮਾਰਚ ਇੱਕਤਰਤਾ ਦਾ ਲੇਖਾ-ਜੋਖਾ

-ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ

ਖਰੜਾ ਸੋਧਣ ਲਈ ਮੱਦ-ਦਰ-ਮੱਦ ਵਿਚਾਰ ਵਾਸਤੇ ਜਿੱਦਾਂ ਹੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਮੀਟਿੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਤਿੰਨ ਮੈਂਬਰੀ ਡਰਾਫਟਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਪ੍ਰੋ. ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ ਨੇ ਖਰੜੇ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਉਠਾਇਆ ਜਿਸ ਅਨੁਸਾਰ ਇਹ ਸਾਰੀ ਇੱਕਤਰਤਾ "ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ ਮਰਿਆਦਾ ਸੁਧਾਰ" ਨਾਮ ਹੇਠ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਖਰੜੇ ਦਾ ਨਾਮ "ਗੁਰਮਤਿ ਜੀਵਨ ਜਾਚ" ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਇਹ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਖਰੜਾ ਲਾਗੂ ਕਿਸ ‘ਤੇ ਹੋਵੇਗਾ ਸੋ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਇਸਨੂੰ ਸੇਧ ਵਜੋਂ ਆਖ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਸੋ ਪ੍ਰੋ. ਕੰਵਲ ਤਿੰਨ ਵੱਖਰੇ-੨ ਨਾਮਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਮਤਲਬ ਸਹਿਤ ਬਿਆਨ ਕਰ ਕੇ ਪੜਚੋਲਾਤਮਿਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ:

  1. ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ-ਮਰਿਆਦਾ = Sikh Code of Conduct
  2. ਗੁਰਮਤਿ ਜੀਵਨ ਜਾਚ = Gurmat Life Methodology
  3. ਗੁਰਮਤਿ ਜੀਵਨ ਸੇਧਾਂ = Gurmat Life Guidelines

ਪ੍ਰੋ ਕੰਵਲ ਅਨੁਸਾਰ ਪਹਿਲੇ ਦੋ ਨਾਮ ਇਸ ਖਰੜੇ ਨੂੰ ਇੰਨ ਬਿਨ-ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਜਰੂਰੀ ਠਹਿਰਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਲਈ ਕਿਸੇ ਡੰਡਾ-ਤਖਤ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਬੈਠੇ ਪੁਜਾਰੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ, ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਸੁਧਾਰ ਇੱਕਤਰਤਾ ਦਾ ਮੁੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਹੀ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ | ਸੋ ਉਹਨਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਖਰੜੇ ਵਾਸਤੇ “ਗੁਰਮਤਿ ਜੀਵਨ ਸੇਧਾਂ” ਦੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਬਦਲ ਵਜੋਂ ਸੁਝਾਇਆ ਗਿਆ ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰ ਕੇ ਇੱਕ ਗੁਰਮਤਿ ਸੋਚ ਦੇ ਅਭਿਲਾਖੀ ਵਾਸਤੇ ਇਸ ਖਰੜੇ ਨੂੰ ਸੇਧ ਦੇਣ ਦੇ ਉਪਰਾਲੇ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰੇਗਾ | ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਇਸ ਸੁਝਾਅ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਇੱਕਤਰਤਾ ਵੱਲੋਂ ਧਵਨੀ-ਮਤ ਨਾਲ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ |

ਪਰ ਇਸ ਸਭ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਮਿਲਣ ਉਪਰੰਤ ਵੀ ਇੱਕਤਰਤਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਵਿਦਵਾਨ ਵਜੋਂ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਏ ਇੰਦਰ ਸਿੰਘ ਘੱਗਾ ਅੰਤ ਤਕ ਕੰਫਿਊਜ਼ਡ ਰਹੇ ਕਿ ਆਖ਼ਰ ਉਹ ਸਾਰੀ ਕਸ਼ਮਕਸ਼ ਕਿਸ ਨਾਮ ਹੇਠ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਦੋ-ਦਿਨਾਂਮੀਟਿੰਗ ਦੌਰਾਨ ਬਾਰ-੨ ਇਸ ਸਾਰੇ ਖਰੜੇ ਨੂੰ ਉਹ ਸੇਧਾਂ (Guidelines) ਦੀ ਥਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਸੰਵਿਧਾਨ ਹੀ ਆਖਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਆਖ਼ਰੀ ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਵਿਰੋਧ ਜਤਾਉਂਦਿਆਂ ਖਰੜਾ ਡਰਾਫਟਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ ਨੇ ਖਰੜੇ ਦੀ ਆਪਣੀ ਕਾਪੀ ਨੂੰ ਫਾੜਿਆ ਤਾਂ ਇੰਦਰ ਸਿੰਘ ਘੱਗਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਅੱਗ-ਬਬੂਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ੧੫-੨੦ ਨਾਸਤਿਕ ਸਮਰਥਕਾਂ ਸਹਿਤ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ ਤੇ ਆਖਿਆ ਕਿ ਇਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਸਨੂੰ ਚੱਕ ਕੇ ਬਾਹਰ ਲੈ ਜਾਓ (ਸੁੱਟ ਦਿਓ! If be specific), ਇਸਨੇ “ਸਾਡੇ ਸੰਵਿਧਾਨ”ਦੀ ਕਾਪੀ ਫਾੜ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਇਤਿਆਦਿਕ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਿੱਥੇ ਘੱਗਾ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਦੇ ਨੀਵੇਂਪਣ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੋਇਆ ਉੱਥੇ ਹੀ ਚੱਲ ਰਹੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਕੜ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈ |

ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪੂਰੀ ਵੀਡੀਓ-ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਿਜੀ ਅਭਦ੍ਰ-ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਬੋਧਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਬਲਕਿ ਇਸ ਸਾਰੀ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰਕ ਵਿਰੋਧ ਹੀ ਦੱਸਿਆ, ਅਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਲੈਪਟੋਪ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਡਿਊਟੀ ਵਜੋਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਖਰੜੇ ਦੀ ਸਾਫਟ-ਕਾਪੀ ਵੀ ਇੱਕਤਰਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚੋਂ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਆਪਣੇ ਵਿਰੋਧ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਿਲ ਠੇਸ ਲੱਗੀ ਹੋਣ 'ਤੇ ਖੇਦ ਜਤਾ ਕੇ ਸੁਖਾਵੇਂ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਿਦਾ ਲਈ, ਬੇਸ਼ਕ ਖਰੜੇ ਦੀ ਲਿਖਤੀ ਕਾਪੀ ਨੂੰ ਉਹ ਆਨ-ਰਿਕਾਰਡ ਫਾੜ ਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਅਤੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੀ ਹੋਈ ਸਾਰੀ ਕਾਰਵਾਈ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਪੂਰਨ-ਅਸਹਿਮਤੀ (ਸੰਪੂਰਨ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਇੱਕ ਸਭਿਅਕ ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਸਖ਼ਤ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ) ਦਰਜ ਕਰਵਾ ਚੁਕੇ ਸਨ |

ਮੀਟਿੰਗ ਦੌਰਾਨ ਹੋਏ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਨਿਆਰੀ ਹਸਤੀ ‘ਤੇ ਹਮਲਿਆਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਅਖੌਤੀ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਵਲੋਂ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕਰਨ ਨੂੰ ਵੀ ਮੂਰਤੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਹੀ ਆਖਿਆ ਗਿਆ ! ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧ ਕੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪੋਥੀ ਸਰੂਪ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਨੂੰ ਵੀ ਕਰਮਕਾਂਡ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਰੂਪ ਅੱਗੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮੀ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ “ਝੁੱਕਣਾ” ਆਖ ਕੇ ਮਖੌਲ ਉਡਾਇਆ ! ਇੱਥੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਣਾ ਜਰੂਰੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਮੀਟਿੰਗ ਦੌਰਾਨ ਤਥਾਕਥਿਤ ਅਖੌਤੀ ਵਿਦਵਾਨ ਕਾਫ਼ੀ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਇਸੇ ਮਸਲੇ ‘ਤੇ ਬਹਿਸ ਕਰਨ ਲਈ ਅੜੇ ਰਹੇ ਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸਥਾਪਿਤ ਧਰਮਸਾਲ ਜਾਂ ਗੁਰੂਦਵਾਰਾ ਵਿਵਸਥਾ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਤੇ ਵੱਖਰੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਨਾਮ ਅਤੇ ਵਿਵਸਥਾ ਹੇਠ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੋਵੇ; ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪੂਰੀ ਚਰਚਾ ਵੀ ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਹੀ ਵਧਣ ਦਿੱਤੀ ਜਦ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਨੇ ਖਰੜਾ-ਡਰਾਫਟਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ ਇਹ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਗੁਰਦਵਾਰਾ ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਮਦਾਂ ਸੋਧੇ ਜਾ ਰਹੇ ਖਰੜੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਣ !

ਅਖੌਤੀ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸਰੂਪ ਵਿੱਚੋਂ ਭੱਟ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਨਿਕਾਲਣ ਦੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਕੋਝੀਆਂ ਹੁੱਜਤਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਉਦਾਹਰਨ ਵਜੋਂ ਕਲ, ਸਹਾਰ, ਕਲਸਹਾਰ ਦੇ ਤਿੰਨ ਉਪਨਾਮ ਵਰਤਨ ਤੇ ਵੀ ਸ਼ੰਕਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ!

ਇਸ ਨਾਸਤਿਕ ਟੋਲੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਇੰਦਰ ਸਿੰਘ ਘੱਗਾ ਨੇ ਕੀਰਤਨ ਨੂੰ ਮਹਿਜ਼ "ਹਿਪਨੋਟਿਜ਼ਮ" ਆਖਿਆ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਕਾਲ ਤੋਂ ਚਲੀ ਆ ਰਹੀ ਕੀਰਤਨ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਮਾਤਰ ਸਾਖੀਆਂ ਦੀ ਗੱਪ ਦੱਸਿਆ ! ਉਹ ਸਪਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੀਰਤਨ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ ਆਉਣ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹੋਏ ਤੇ ਚੈਲੰਜ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੋਈ ਇੱਕ ਵੀ ਰਾਗੀ ਦੱਸੋ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦਾ ਜੀਵਨ ਬਦਲਣ ਦੇ ਸਮਰਥ ਹੋਵੇ ! ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਹਰ ਸ਼ਬਦ ਉੱਪਰ ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਰਾਗ, ਰਾਗਣੀਆਂ, ਘਰ, ਧੁਨਿ ਇਤਿਆਦਿਕ ਦੀ ਸੇਧ ਦੇ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣ ਨੂੰ ਮਹਿਜ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਦੱਸਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਕੀਰਤਨ ਪਰੰਪਰਾ ਦੇ ਸਥਾਪਿਤ ਹੋਣ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲੈਣਾ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ! ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਕੀਰਤਨ ਕਰਨ 'ਤੇ ਵੀ ਸ਼ੰਕੇ ਉਠਾਏ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਨਿਰਮਲਿਆਂ/ਉਦਾਸੀਆਂ/ਕੀਰਤਨੀਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ "ਉਹਨਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਤਥਾਕਥਿਤ" ਵਾਰਸਾਂ ਦੀ ਗੱਪ ਗਰਦਾਨਿਆਂ !

ਸੋ ਜੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਖਿਆਤ ਗੁਰੂ - ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ - ਦੇ ਕਰਤਿਆਂ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਕੀਰਤਨ ਪਰੰਪਰਾ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਇਹ ਲੋਕ ਜਦ ਆਪਣੇ ਹੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੰਜਵੇਂ ਤੇ ਦੱਸਵੇਂ ਗੁਰੂ ਦੀ ਮਤਿ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਮੰਨ ਰਹੇ ਹਨ (ਕਿਉਂ-ਕਰ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਦੋਹੇਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸਰੂਪ ਆਪ ਸੰਪਾਦਿਤ/ਸੰਪੂਰਨ ਕੀਤੇ ਸਨ) ਤਾਂ ਫੇਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਇਹ ਆਪਣੇ ਅਸਲੀ ਨਾਸਤਿਕ ਚਿਹਰਿਆਂ ਤੋਂ ਪੰਥਕ-ਪੁਣੇ ਦਾ ਨਕਾਬ ਉਤਾਰ ਕੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕੁਟਿਲ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਵਿਰੋਧੀ ਹਿਮਾਕਤ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਸ਼ਰੇਆਮ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਖਿਆਤ ਗੁਰੂ ਦੇ ਇੱਕਲੇ-੨ ਪੰਨੇ ਤੋਂ ਰਾਗਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਅਤੇ ਭੱਟ ਬਾਣੀ ਵਾਲੇ ਇੰਦਰਾਜ ਪਾੜ੍ਹ ਕੇ ਸਿੱਟਣ ਵਾਸਤੇ ਸਪਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਜਾਣ ਤਾਂ ਕਿ ਆਮ ਸਿੱਖ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਕਿਸੇ “ਭੰਨਿਆਰੇ ਵਾਲੇ” ਵਾਂਗ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਅਸਲੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਦਿਖਾ ਸਕਣ | ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ “ਸਾਖਿਆਤ ਗੁਰੂ” ਵਿੱਚਲੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ/ਗਾਇਨ ਸ਼ੈਲੀ ਉੱਤੇ ਕਿੰਤੂ ਕਰਕੇ ਇਹਨਾਂ ਅਖੌਤੀਆਂ ਨੇ ਵਿਚਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਬਦ-ਗੁਰੂ ਦੇ ਪੋਥੀ ਸਰੂਪ ਨੂੰ ਪੰਨੇ-੨ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਅਨੁਸਾਰ ਪਾੜ੍ਹਨ ਵਾਲਾ ਹੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਅਤਿ-ਨਿੰਦਣਯੋਗ ਪੂਰਨ ਸਿੱਖ-ਵਿਰੋਧੀ ਸ਼ਰਮਨਾਕ-ਕਾਰਾ ਹੈ !

ਹੋਰ ਮਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਛੋਹੀਏ ਤਾਂ ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਅਖੌਤੀ ਵਿਦਵਾਨ ਅੰਤ ਤਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਕਿ ਆਖਰ ਇਹ ਰਹਿਤ ਮਰਿਆਦਾ ਬਣਾਈ ਕਿਸ ਵਾਸਤੇ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਲਾਗੂ ਕਿਸ’ਤੇ ਹੋਵੇਗੀ ! ਕਦੇ ਆਖਿਆ ਗਿਆ ਪੂਰੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਵਾਸਤੇ ਬਣਾਈ ਗਈ ਹੈ, ਪਰ ਫੇਰ ਇਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ “ਸਿੱਖ” ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਗਈ, “ਮਨੁੱਖ” ਦੀ ਨਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ | ਫੇਰ ਸਿੱਖ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਵੀ ਦੱਸ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਅਤੇ ਭਗਤ ਬਾਣੀਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜੀਵਨ ਸੇਧਾਂ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰੀ, ਪਾਹੁਲ ਤੋਂ ਤਾਂ ਛੱਡੋ ਕੇਸਾਧਾਰੀ ਹੋਣ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰੀ, ਅੱਖੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਧੜੇ ਦੀ ਨਹੀਂ ਸਮੁੱਚੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੈ ! ਫੇਰ ਸਿੱਖ ਸ਼ਬਦ ਤੋਂ ਬਾਰ-੨ ਗੁਰੇਜ਼ ਕਰਨਾ, (ਰਿਕਾਰਡ ਉੱਤੇ) “ਸਿੱਖ” ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਅਨੰਦ-ਕਾਰਜ ਵਾਲੀ ਮੱਦ ਵਿੱਚੋ ਕਟਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਆਖਣਾ (ਜਿਸ ਅਨੁਸਾਰ ਸਿੱਖ ਬੱਚੇ-ਬੱਚੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸਿੱਖ ਬੱਚੇ-ਬੱਚੀ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ) ਤਾਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਅਲੜ੍ਹ ਬੱਚੇ-ਬੱਚੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਭੁੱਲ ਕੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਯੋਗ ਸਾਥੀ ਲਭਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਨਾ ਮਿਲ ਸਕੇ ! ਗੱਲ ਕੀ ਪੂਰੀ ਇੱਕਤਰਤਾ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਕੰਨਫਿਊਜ਼ਡ ਰਹੀ ਕਿ ਅਸਲ ਗਲ ਹੋ ਕੀ ਰਹੀ ਹੈ, ਸੋ ਅਜਿਹੀ "ਕੰਨਫਿਊਜ਼ਡ ਭੀੜ" ਤੋਂ ਸਮੁੱਚੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਸੇਧਾਂ ਦੇਣ ਦੀ ਗੱਲ ਸੋਚਣਾ ਕਿਸੇ ਮੂਰਖਤਾ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ !!

ਆਓ ਹੁਣ ਥੋੜੀ ਗੱਲ ਇਸ "ਕੰਨਫਿਊਜ਼ਡ ਭੀੜ" ਦੀ ਵਿਦਿਅਕ ਯੋਗਤਾ ਦੀ ਕਰ ਲਈਏ ... ਸਮੁੱਚੀ ਕੌਮ (ਸਮੇਤ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੜ੍ਹੀ-ਲਿਖੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ) ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਸੇਧਾਂ ਦੇਣ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇਸ ਤਥਾਕਥਿਤ "ਵਿਦਵਾਨਾਂ" ਦੀ ਇੱਕਤਰਤਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਾਲਾ "ਬਹੁਤੇਰਾ" ਵਿਦਵਾਨ ਵਰਗ ਵਿਦਿਅਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰੀ ਕਲਰਕ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਰੱਖਣ ਤੋਂ ਵੀ ਊਣਾ ਸੀ ! ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਫਲਸਫੇ, ਇਤਿਹਾਸ, ਸਾਇਕੋਲੋਜੀ, ਸ਼ਸ਼ੋਲੋਜੀ, ਐਂਥਰੋਪੋਲੋਜੀ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ-ਸ਼ਾਸ਼ਤਰ, ਅਰਥ-ਸ਼ਾਸ਼ਤਰ, ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ, ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ, ਜੀਵ, ਭੋਤਿਕੀ, ਰਸਾਇਣਿਕ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਨੁੱਖਾ-ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਵਿਸ਼ੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਨਾਤਕ ਪੜ੍ਹਿਆ ਵਿਅਕਤੀ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਗਿਣਤੀ ਜੋਗਾ ਸੀ | ਸੋ ਇਹ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਭਰ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਣ ਦਾ ਆਧੁਨਿਕ ਧਰਮ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਿੱਖ-ਪੰਥ ਦੇ ਇਤਨੇ ਵਿਸ਼ਾਲ-ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਨਤੀਜੇ ਸੁਣਾਉਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਗੈਰ-ਯੋਗ ਭੀੜ੍ਹ ਨੂੰ ਕਿਸ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ?

ਮਾਰਚ ਮੀਟਿੰਗ ਦੀ ਇੱਕਤਰਤਾ ਕਮੇਟੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੱਜਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦਲੀਪ ਸਿੰਘ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਅਤੇ ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਚੰਦੀ ਇਸ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੂਸਰੇ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਕੇ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਏ, ਬੇਸ਼ਕ ਚੰਦੀ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਪੱਤਰ ਪੜ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਜਾਂ ਗੈਰ-ਹਾਜ਼ਰ ਸੱਜਣਾਂ ਦੇ ਨਾ ਆਉਣ ਬਾਰੇ ਵੀ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਕਾਰਨ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਖੁੱਦ ਇਸ ਇਕੱਤਰਤਾ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆਉਣਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਹਿੰਦਾ ਲੱਗਿਆ ! ਬਾਕੀ ਇੱਕੋ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਦੋ ਜੀਅ ਇੱਕਤਰਤਾ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਕਰਤੇ-ਧਰਤਿਆਂ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ, ਜਿਸਦਾ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਅਤੇ ਕਾਫੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਗਿਆ |

ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇਹ ਆਖਦਿਆਂ ਸਮਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹਵਾਂਗਾ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਤਥਾਕਥਿਤ ਸੁਧਰੀ ਨਵੀਂ ਰਹਿਤ ਮਰਿਆਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਣਾਈ ਜੋ ਨਾ ਤਾਂ ਆਪ ਪਾਹੁਲਧਾਰੀ ਹਨ ਨਾ ਹੀ ਪਾਹੁਲ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਸਵਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਨਾ ਪੰਜ-ਕਕਾਰੀ ਵਰਦੀ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੁਰਹਿਤਾਂ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰੀ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦਾ ਕੋਈ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਪੋਥੀ ਸਰੂਪ ਅੱਗੇ ਸਿਰ ਨਿਵਾ ਕੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ |

ਨਾਸਤਿਕਾਂ ਦਾ ਇਹ ਟੋਲਾ ਕਿਸ ਅਧਾਰ ਉੱਤੇ ਸਿੱਖੀ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਸੇਧਾਂ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਇਸਦਾ ਸਪਸ਼ਟ ਉੱਤਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ?

-੦-੦-੦-

Monday, March 26, 2012

ਤੱਤ ਗੁਰਮਤਿ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ ਮਰਿਆਦਾ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਦੇ ਉਪਰਾਲੇ ਨੂੰ ਨਾਸਤਿਕ ਟੋਲੇ ਨੇ ਲਾਇਆ ਗ੍ਰਹਿਣ

- ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ

* ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪੋਥੀ ਸਰੂਪ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖਰੜੇ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਮੁਨਕਰ ਹੋਏ ਕੌਮ ਦੇ ਅਖੌਤੀ ਵਿਦਵਾਨ
* ਸੁਧਾਰ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਭਾਰੂ ਹੋਇਆ ਸਿੱਖੀ ਦੀਆਂ ਮਰਿਆਦਾਵਾਂ ਦਾ ਕਤਲ
* ਸਿੱਖੀ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦੇ ਕਤਲ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਖਰੜਾ ਡਰਾਫਟਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ ਨੇ ਖਰੜੇ ਦੀ ਕਾਪੀ ਨੂੰ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਫਾੜਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਕੀਤਾ ਵਾਕ-ਆਊਟ


੨੪-੨੫ ਮਾਰਚ ੨੦੧੨ ਨੂੰ ਤੱਤ ਗੁਰਮਤਿ ਪਰਿਵਾਰ ਵਲੋਂ ਕੀਤੇ ਗਏ “ਗੁਰਮਤਿ ਜੀਵਨ ਸੇਧਾਂ” ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਮੌਜੂਦਾ ਸਿੱਖ ਮਰਿਆਦਾ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ/ਨਵਿਆਉਣ ਦੇ ਬੇਹਦ ਲੋੜੀਂਦੇ ਉਧਮ ਨੂੰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਗ੍ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਜਦ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਤਿਆਰੀ ਸਹਿਤ ਇੱਕ ਚਾਲ ਅਧੀਨ ਆ ਜੁੜੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਧੱਕੇ ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਮਨਵਾ ਕੇ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਮੂਲ ਸਿਧਾਂਤਾ/ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਮ ਦੇ ਮਨਸੂਬੇ ਲਾਗੂ ਕਰਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-੨ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪੋਥੀ ਸਰੂਪ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਉੱਤੇ ਵੀ ਸਵਾਲ ਚੁੱਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਨਾਸਤਿਕ ਤੇ ਸਿੱਖ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ‘ਤੇ ਉਤਾਰੂ ਟੋਲੇ ਵਲੋ ਆਖ਼ਰੀ ਖ਼ਬਰ ਮਿਲਣ ਤਕ ਜੋੜੇ ਗਏ ਨੁਕਤੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਨ:

  1. ਸਿੱਖ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਦੱਸ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਾਣੀਕਾਰਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਆਚਰਨ ਤੋਂ ਸੇਧ ਲੈਣ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹੋਣਾ।
  2. ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਿਤ ਗੁਰਦੁਆਰਾ/ਧਰਮਸਾਲ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਮੂਲੋਂ ਰੱਦ ਕਰ ਕੇ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਠੋਸ ਅਧਾਰ ਦੇ ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਨਾਮ ਹੇਠ ਨਵੀਂ ਵਿਵਸਥਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ।
  3. ਸਿੱਖੀ ਵਿੱਚੋਂ ਮੀਰੀ ਤੇ ਪੀਰੀ ਦੇ ਸੁਮੇਲ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਮੂਲੋਂ ਰੱਦ ਕਰਨਾ।
  4. ਪੋਥੀ ਸਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਜਰੂਰੀ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਵਿਵਸਥਾ ਅਧੀਨ ਲੈਪਟੋਪ “ਸਾਹਿਬ” ਅਤੇ ਪੈਨ-ਡ੍ਰਾਇਵ “ਸਾਹਿਬ” ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਨਾ।
  5. ਯੋਗ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਦੀ ਨਿਯੁਕਤੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨਾ।
  6. ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਰਾਗ-ਬਧ ਕੀਰਤਨ ਪਰੰਪਰਾ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ।
  7. ਕੜਾਹ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ ਨੂੰ ਮੂਲੋਂ ਖਤਮ ਕਰਨਾ।
  8. ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਦੀ ਅਰਦਾਸ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਜਰੂਰੀ ਕਰਨਾ।
  9. ਅਨੰਦ ਕਾਰਜ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਮੂਲੋਂ ਰੱਦ ਕਰਨਾ । ਅਨੰਦ ਕਾਰਜ ਦੌਰਾਨ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਪੜੇ ਜਾਣ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਜਰੂਰੀ ਕਰਨਾ।
  10. ਸਿੱਖ ਬੱਚੇ-ਬੱਚੀਆਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਲਿਖਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਨਮਤੀਆਂ ਨਾਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਦੀ ਮੂਲ ਪਛਾਣ “ਖੰਡੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ” ਤੋਂ ਮੁਨਕਰੀ “ਪੰਜ ਕਕਾਰੀ ਰਹਿਤ” ਅਤੇ “ਕੁਰਹਿਤਾ ਦੀ ਹੋਂਦ” ਤੋਂ ਇਨਕਾਰੀ ਆਦਿ ਮੁੱਦਿਆਂ ‘ਤੇ ਨਾਸਤਿਕ ਟੋਲਾ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਮਨਵਾਉਣ ਦੇ ਸਿਰਤੋੜ ਯਤਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਸਭ ਦੇ ਚਲਦਿਆਂ ਤਿੰਨ ਮੈਂਬਰੀ ਖਰੜਾ-ਡਰਾਫਟਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਖ਼ਤ ਵਿਰੋਧ ਦਰਜ ਕਰਵਾਉਂਦਿਆਂ ਭਰੀ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਖਰੜੇ ਦੀ ਕਾਪੀ ਨੂੰ ਫਾੜ ਕੇ ਇਹ ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਵਾਕ-ਆਊਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਜੜ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਖਾਤਮੇ ਕਰਨ ਵਲ ਵਧ ਰਹੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਉਪਰਾਲੇ ਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਬਣਨਗੇ ਅਤੇ ਇਸ ਖਰੜੇ ਨੂੰ ਫਾੜ ਕੇ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਉਹ ਅੱਜ ਸੁਰਖਰੂ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ।

Friday, January 27, 2012

Akal "BUNGA" and its Jathedar !

-Professor Kawaldeep Singh Kanwal

There is no concept of Autocracy in Sikhism i.e. no authenticity of so called post of Jathedar of Akal Takhat to take single handed decisions for the whole community. The post is otherwise of a Head Minister of the Akal Takhat (if we quote the very first existing reference mentioning it by any kind in History i.e. Sikh Gurudwara Act 1925) who is just a paid priest to take care of the facilities at holy-shrine there and working only at a level almost equal to a class 2nd or 3rd grade employee of Government of India. Even Sikh Rehat Maryada or Sikh Gurudwara Act 1925 doesn't legalize any summoning and decisive power of so-called Jathedar of a building.

People who are illogically supporting this medieval concept of autocracy (due to their own hidden motives) use to give some out of context reference of Akali Phoola Singh as Jathedar of Akal Takhat during the govern of Maharaja Ranjit Singh. However, if facts be studied in actual senses, Akali Phoola Singh was not the Jathedar of Akal Takht, but Jathedar of Military of Nihung Singhs who used to take care of day-to-day activities at Akal Bunga (it was indeed not a Takhat but Bunga i.e. simply a building of some associated importance)..

There is no historical proof of the existence of so called autocratic seat or Takhat and its Jathedar even in contemporary texts of available Sikh History. The only reference of there was of a mere Bunga only (as name and structure as well) since the time of sixth Guru, who actually built it, and which too remained almost lost in time till the tenth Guru without any authority being associated as some kind of central seat, and was otherwise in the hands of Sodhi Meharban's clique or Sodhi Har Ji, but later in Post Guru Period somehow emerged as a place where on yearly basis Sikhs  used to gather and/or take decisions with consensus in between leaders of various factions on the larger issues related to Panth (not on day to day small things like a Panchayat). 

If some reference of Jathedar is being referred from one or other historical texts from post-Guru period to pre English period then there was a Jathedar of the group (Jatha) of Singhs who used to stay there  merely to take care the daily services at Bunga and in cases for its protection from small attacks in that disturbed period... (In English period till 1920, there was a Sarabrah i.e the chief caretaker of the arena.) The job of that Jathedar (or Sarabrah appointed by Governor of English state of Punjab) was simply limited to ensure the proper functioning of that particular arena and was never ever considered to behave like a pro-Guru of Sikhs, which is otherwise completely Anti-Gurmat, too. Guruship is confined with Guru Granth Sahib only, and under the guidance of that divine eternal light, only Sarbat Khalsa is authorized to take decisions on issues concerned to whole community..